Vanaf heden dus weinig foto's aangezien die twee

Vanaf heden dus weinig foto's aangezien die twee schatjes weg zijn en ik op internet ga op t univ of in een cybercafe (en mijn fotos zitten uiteraard op mijn computer). Hoe gisteren verlopen is? Tja zwaar eigenlijk, khad het zo zwaar niet verwacht... Om 12uur hadden ze examen, daarna moesten we perse nog de duomo binnen want da hadden die 2 kiekens nog in geen 4 maanden gezien en ze vonden toch dat je siena niet kon verlaten zonder in de duomo te zijn binnengegaan (vind ik nu ook wel) maar soit grappig om zo op de laatste dag vlug de duomo te moeten bezoeken. Dan allen naar de bib want ze hadden ook om 17u nog examen, maar die laatste studie-uren waren wel voor  niets want hun prof was miet komen opdagen (alalaaaa Italia). Dan valiezen helpen pakken en naar het station van Siena... Wie was er mee? Graham, Johannes en een duitse vriend van hem, Rasmus natuurlijk en ikzelf met ons broerkes... Pffffffff Twas heel zwaar om ze op de trein te zetten, een laatste keer goe vast te pakken, laatste bemoedigende woorden, en voor Lawin het uitverkozen moment om een speech te geven en daar kon deze ni meer mee om... tranen mee tuiten, een uur lang...

Soit ze zijn goed aangekomen deze morgen, heb ze uiteraard al gehoord en inderdaad Londen is niet ver maar dit moet je weer meemakem om te begrijpen hoe pijnlijk dit afscheid was... want nooit zal het nog hetzelfde zijn als toen we allemaal samen waren in Siena... Iedereen houdt van Siena, alle toeristen houden van Siena, maar ik hou van Siena om de mooie momenten die ik hier met mijn maatjes had... en die gedachte kan k niet loslaten van het feit dat Siena een leuk stadje is. Siena IS leuk maar in mijn eigen, met mijn ervaring heb k mijn broers nodig om het hier een zaligheid te vinden... wat niet wegneemt da ik ni meer kan genieten natuurlijk

Nu naar een andere realiteit... examens tot schrijfs

kiss

Comments

[mamz]

... en ik huil zachtjes met je mee... Pfff...
Siena zal voor jou, meer dan een stad, altijd een gevoel oproepen, een gevoel van vriendschap, van samenhorigheid, over alle grenzen van taal, afkomst, huidskleur, ..., heen.
Het lijkt een bijna droomwereld in deze tijd van onverdraagzaamheid.
Ik ben zo blij dat mijn drie schatten van kinderen zo'n kijk op de wereld hebben, ik kreeg het zelf ook mee van meterken, en ik weet dat jullie dat ook gaan doorgeven aan jullie kroost.
Ik zie met welke gretigheid en vuur je je naar de startblokken van het grote, echt leven begeeft en ik ben zo ontzettend fier op jou!
dikke zoen, mijn klein meisken! xxx

[meterken]

Ja, mijn schatje, dat is de gang van 't leven.....afscheid nemen is altijd moeilijk maar vergeet niet dat elk begin ook een vervolg heeft. Zo'n mooie vriendschap draag je voor altijd mee in je herinnering !

En nu, hop, hop 't is de laatste rechte lijn in de finale.. Alle succes toegewenst en ge weet... uit het oog maar nooit uit het hart.
je t'embrasse tres fort
meterken

[maarten de vos]

hey Liz,

Veel succes met de examens hee!!
We duimen vanuit België.
toi toi toi

maarten